Człowiek posiada 7 kręgów szyjnych (C1-7), 12 kręgów piersiowych (Th1-12), 5 kręgów lędźwiowych (L1-5), 5 kręgów krzyżowych (S1-5), które jeszcze w fazie rozwoju płodowego łączą się w jedną kość krzyżową i 4-5 kręgów guzicznych (Co1-5), co daje łączną liczbę od 33 do 34 kręgów. Pierwszy kręg szyjny nosi nazwę dźwigacz lub atlas, drugi to kręg obrotowy (są one połączone z czaszką i umożliwiają ruchy głowy).
Pojedynczy kręg składa się z trzonu kręgu (corpus vertebrae), łuku kręgu (arcus vertebrae) oraz siedmiu wyrostków.
Trzon kręgu i łuk kręgu tworzą otwór kręgowy (foramen vertebrae). Otwory kręgowe wszystkich kręgów tworzą kanał kręgowy (canalis vertebralis), wewnątrz którego biegnie rdzeń kręgowy (medulla spinalis).
Nieparzysty wyrostek kolczysty (processus spinosus) odchodzi od kręgu ku tyłowi lub w dół (ten wyrostek można wyczuć na plecach człowieka). Parzyste wyrostki poprzeczne (processus transversi) biegną ku bokom. Ku górze i ku dołowi skierowane są także parzyste wyrostki stawowe górne i dolne (processus articulares superiores et inferiores), biorące udział w tworzeniu połączeń między kręgami.
Kręgosłup człowieka – element szkieletu człowieka rozumnego (Homo sapiens) pełniący rolę narządu podporowego, narządu ruchu i osłony rdzenia kręgowego. Zbudowany jest z 26 kości, w tym 24 oddzielne kręgi oraz dwie kości powstałe ze zrośnięcia kręgów: kość krzyżowa i kość guziczna[1].